Այսօր (08.01.2025- irates.am) վաղ առավոտից հասցրել եմ օգտվել և՛ ավտոբուսից, և՛ տրոլեյբուսից և այն իրավիճակը, որ տիրում է հանրային տրանսպորտում, մեղմ ասած, մղձավանջային քաոս է ուղևորների համար. թոշակառուն բարձրանում է, պարզվում է՝ թոշակի քարտը պետք է WiFi ունենա, խեղճ ու կրակ տատիկներն էլ վախվորած ու ամոթով նայում են վարորդին, մոլորված կանգնում, չգիտեն՝ իջնե՞ն, մնա՞ն։

Հասկանում եմ, որ Ալիևի երեկվա հայտարարություններից հետո բոլոր մտածող մարդիկ մտածմունքների ու անելիքների փնտրտուքի մեջ են։ Ոմանք անմիջապես են արձագանքել՝ առաջարկելով քայլեր։ Բայց ես խորհուրդ կտամ իմ գործընկերներին, ընկերներին՝ այս անգամ մի փոքր դադար վերցնել...

Նիկոլը մնալու է մինչև 2026թ. ընտրություններ, իրականում բոլորը զբաղված են իրենց նախընտրական քարոզարշավով ու «բուկլետներով»:

Ծանր, շատ ծանր իրողությունների մասին պետք է խոսեմ, առանց որի գիտակցման չի ստացվի գտնել ազգային առողջացման դեղատոմսը։

Աշխարհը «գեղի կլուբ» չէ: Յուրաքանչյուր երկրում, եթե այդ երկիրը Հյուսիսային Կորեան չէ, գոյություն ունի իշխանություն և ընդդիմություն: Գոյություն ունեն պահպանողական և լիբերալ քաղաքական ուժեր: Գոյություն ունեն պրոարևմտյան և հակաարևմտյան ուղղվածության քաղաքական ուժեր, անկախականներ և այլն: Իհարկե, յուրաքանչյուր երկրի քաղաքական գունապնակը այսքանով չի սահմանափակվում, բայց այս գրառման համար սա էլ բավարար է:

Քաղցկեղի մասին գիտե՞ք։ Առանձին մեթաստազներ թաքուն տարածվում են մարդու ամբողջ օրգանիզմում՝ սկզբում ամենևին ցույց չտալով իրենց վտանգը։ Մարդը հանգիստ ապրում է, չգիտակցելով, որ իր մեջ թշնամին է բույն դրել ու քայքայում է ամբողջովին։ Ու երբ մեթաստազները հասնում են որոշակի հաջողության, միանգամից գլուխ են բարձրացնում և մարդուն կանգնեցնում փաստի առաջ։ Ավելի ճիշտ՝ մահվան առաջ։ Ուշ շրջանում հայտնաբերված քաղցկեղով հիվանդ մարդը երկար չի ապրում՝ մի քանի ամսից մինչև, լավագույն դեպքում, մի քանի տարի։

- Առանց սովորել ու գիտելիք կարո՞ղ ես բժիշկ լինել: - Ոչ: - Առանց սովորել ու գիտելիք կարո՞ղ ես ինժեներ լինել: - Ոչ:

Վերջին օրերին ինձ հաճախ են հարցնում՝ ստորագրե՞լ, այսպես կոչված, «Եվրաքվե» նախաձեռնության ստորագրահավաքին, թե՞ ոչ։ Նախ՝ մի քանի նկատառում:

Ցանկացած հանրային գործչի թիվ մեկ ռեսուրսը հանրությունն է, որքան մեծ է նրան լսողների քանակը, այնքան մեծ է նրա հեղինակությունը:

Վաղ առավոտյան գնում եմ աշխատանքի։ Երևանի Կոմիտասի պողոտայում՝ շենքի բակում, մի ծեր տատիկ ավլում է ծառերից թափված տերևներն ու մարդկանց թափած աղբը՝ ծխախոտի տուփեր, կոնֆետի թղթեր, հյութի շշեր և այլն։ Այդ ամբողջը կատարվում է բակ իջած ու մեջքը արևին տված շենքի բնակիչների աչքի առաջ...